Σε κάθε περίπτωση υποξυγοναιμίας θα πρέπει να εφαρμόζεται οξυγονοθεραπεία. Προ της έναρξης αυτής θα πρέπει να γίνεται μέτρηση των αερίων του αρτηριακού αίματος για να δούμε τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα και να καθορίσουμε την ποσότητα που θα χορηγήσουμε.

Η μερική πίεση του οξυγόνου στο αίμα μετράται σε στήλες υδραργύρου (mmHg) και η φυσιολογική τιμή του είναι πάνω από 85(mmHg) με τιμές μικρότερες του 60(mmHg) να προσδιορίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Η υποξυγοναιμία δημιουργεί:

α) βλάβη σε διάφορα όργανα του ασθενή.
β) τη μειωμένη δραστηριότητα του ασθενή κάθε μέρα.

Τα νοσήματα τα οποία δημιουργούν χρόνια υποξυγοναιμία και χρειάζονται χορήγηση οξυγόνου για αρκετό διάστημα είναι:

α) Πρωτοπαθής πνευμονικής υπέρτασης
β) Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
γ) Καρδιακή ανεπάρκεια
δ) Διάμεσες πνευμοπάθειες
ε) Χρόνια νοσήματα του θωρακικού τοιχώματος
στ) Επαναλαμβανόμενες πνευμονικές εμβολές

Η οξυγονοθεραπεία πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ώρες το 24ωρο περιλαμβάνοντας και την διάρκεια του ύπνου.

Πρέπει να γίνεται έλεγχος σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να καθορίζονται τα επίπεδα οξυγόνου και να αναπροσαρμόζεται η παροχή του ανάλογα με τα αποτελέσματα που έχουμε.

Χορήγηση οξυγόνου: 

α) Συμπυκνωτής οξυγόνου
β) Φιάλες οξυγόνου.